spit

n. spuug, spog, speeksel; perfekte gelijkenis; spit (steek met de spade); landtong

--------

v. spuwen, spugen; blazen; spetteren; motregenen; eruit gooien

--------

v. spuwen; uitspugen; druppelen (regen); geluid van spugen laten horen (bij kwaadheid)

spit¹

[ spit]

I 〈telbaar zelfstandig naamwoord〉

1 spit ⇒ braadspit

2 landtong

3 spade ⇒ schop

♦voorbeelden:

3   dig a hole two spit(s) deep • een gat twee spaden diep graven

II 〈niet-telbaar zelfstandig naamwoord〉

1 spuug ⇒ speeksel

2 geblaas ⇒ gesis 〈van kat〉

3 buitje

♦voorbeelden:

3   a spit of snow • een sneeuwbuitje

¶ the spitting of • het evenbeeld van

     spit and polish • (grondig) poetswerk 〈bijvoorbeeld in het leger〉

→ deaddead/, veryvery/

————————

spit²

〈spit/spat, spit/spat [spæt]〉

I 〈onovergankelijk werkwoord〉

1 spuwen ⇒ spugen

2 sputteren ⇒ blazen 〈bijvoorbeeld kat〉

3 lichtjes neervallen ⇒ druppelen 〈regen〉; zachtjes sneeuwen

♦voorbeelden:

1   I could have spat in his eye • ik had hem in het gezicht kunnen spugen

¶ he is the spitting image of his father • hij lijkt als twee druppels water op zijn vader

II 〈overgankelijk werkwoord〉

1 〈ook +out〉(uit)spuwen ⇒ (uit)spugen, opgeven

♦voorbeelden:

1   spit blood • bloed opgeven

¶ spit out a curse • er een vloek uitgooien

     〈informeel〉 spit it out! • voor de dag ermee!

————————

spit³

〈werkwoord; spitted〉

1 aan het spit steken/rijgen ⇒ spietsen